نیتروژن و اهمیت آن در کشاورزی

یکی از حوزه‌های مهم تحقیقاتی، بررسی تعادل ظریف بین عناصری است که برای حفظ حیات مهم‌ هستند. حفظ تعادل ازت در محیط نیز از این قاعده مستثنی نیست. 

کاهش شدید این عنصر در گیاه منجر به زرد شدن، توقف رشد، کوچک‌تر شدن میوه و گل‌های آن می‌شود. از این رو ممکن است کشاورزان به منظور افزایش رشد محصولات خود از کودهای نیتروژنی استفاده کنند.

دانشمندان تخمین می‎زنند بدون کودهای نیتروژنی تا یک سوم از محصولاتی که برای غذا و سایر انواع زراعت به آن تکیه می‌‎کنیم را از دست خواهیم داد. به همین منظور لازم است بدانیم برای رشد گیاه به چه مقدار N نیاز داریم؛ چرا که مقادیر بالای آن می‌تواند با آلوده کردن آبراه‌ها به آبزیان آسیب برساند.
نیتروژن یک عنصر کلیدی در نوکلئیک اسیدهای DNA و RNA است که مهم‎ترین مولکول‎‌های بیولوژیکی هستند و برای تمامی موجودات زنده حیاتی می‌باشند. DNA حامل اطلاعات ژنتیکی است که دربرگیرنده دستورالعمل تشکیل یک گونه حیاتی است. هنگامی که گیاهان ازت کافی دریافت نمی‌کنند، قادر به تولید اسیدهای آمینه (موادی حاوی نیتروژن و هیدروژن که تشکیل‌دهنده بسیاری از سلول‌ها، ماهیچه‌ها و بافت‌های زنده‌اند) نیستند. 

بدون اسیدهای آمینه گیاهان نمی‌توانند پروتئین‌های خاصی را بسازند که سلول‌های گیاهی برای رشد به آن‌ها نیاز دارند. نبود نیتروژن کافی در رشد گیاهان تاثیر منفی دارد. گیاه با مقادیر بالای این عنصر، زیست توده یا مواد آلی اضافی مانند ساقه و برگ تولید می‌کند اما به حد کافی ریشه نمی‌سازد. 

در موارد حاد گیاهانی که از طریق خاک مقادیر بالایی از نیتروژن را جذب کرده‌‌اند، می‌توانند باعث مسمومیت حیوانات مزرعه‌ای شوند که از این گیاهان تغذیه می‌کنند.