زودخندانی عارضه‌ای است که طی آن پوست سبز پسته و پوست استخوانی همزمان شکاف بر می‌دارد. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که پوست سبز پسته هنوز از پوست استخوانی آن جدا نشده است و در نتیجه مغز در معرض هوای آزاد قرار می‌گیرد.
عامل زودخندانی هنوز مشخص نیست اما آبیاری یک عامل مهم است. زودخندانی بطور قابل توجهی با آبیاری غیرکافی و نامناسب در زمان تشکیل پوست استخوانی در اواخر بهار افزایش می‌یابد. همچنین آبیاری زیاد در اواخر مرداد نیز شدت عارضه را کمی افزایش می‌دهد. درصد زودخندانی در ارقام مختلف متفاوت است.
تحقیقات انجام شده در شرایط رفسنجان نشان می‌دهد که در ارقام قزوینی، شاه پسند و اوحدی عارضه زودخندانی وجود ندارد و در ارقام ایتالیایی، احمدآقایی، اکبری و کله قوچی کمتر از یک درصد می‌باشد. بیشترین درصد زودخندانی مربوط به ارقام لک سیریزی، ممتاز تاج آبادی و ابراهیم آبادی می‌باشد.